Immaterieel erfgoed is ‘levend erfgoed’. Het omvat sociale gewoonten, voorstellingen, rituelen, tradities, uitdrukkingen, bijzondere kennis of vaardigheden die gemeenschappen en groepen (en soms zelfs individuen) erkennen als een vorm van cultureel erfgoed.
Een bijzonder kenmerk is dat het wordt overgedragen van generatie op generatie en belangrijk is voor een gemeenschappelijke identiteit. Het immateriële werelderfgoed werd door UNESCO tot 2008 opgenomen in de lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid. De eerste 19 meesterwerken werden in 2001 opgenomen; in 2003 werden 28 meesterwerken toegevoegd en in 2005 werd de lijst nogmaals ruim uitgebreid. Vanwege het succes en de omvang van de aanmeldingen is sinds 2008 de lijst opgevolgd door de Representatieve List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity. In 2009 werd deze lijst uitgebreid met een zestigtal tradities. Anno 2021 omvatte de Unesco-lijst van het Immateriële Werelderfgoed in totaal 584 inschrijvingen in 131 landen